Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε κυριαρχεί το θέμα της ομοφυλοφιλίας ,του σοδομισμού, και είναι ανάγκη να υπογραμμιστούν ορισμένες αλήθειες που τίθενται υπό αμφισβήτηση.

            Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής,Παλαιάς και Καινής,και των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας,είναι Φάρος Φωτεινός που μας δείχνει καθαρά το θέλημα του Θεού.

            Η περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου στο βιβλίο της Γένεσης είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. «Και εποίησεν ο Θεός τον  άνθρωπον κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γεν,1,27). Άνδρα και Γυναίκα  δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, τονίζει με σαφήνεια ο  Θεόπτης  Μωυσής. Πλάσμα του Τριαδικού Θεού ο άνθρωπος «κατ΄εικόνα  ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν». Ως εικόνα του Θεού με τα χαρίσματα που έλαβε, βασικό σκοπό και στόχο έχει να φτάσει στη θέωση, να μοιάσει με το Δημιουργό του. Δυστυχώς ακολούθησε η πτώση και η έξωση των Πρωτοπλάστων από τον κήπο της Εδέμ και χάθηκε ο βασικός προσανατολισμός. Κυριαρχεί πλέον η φθορά, ο θάνατος, το σκοτάδι. Η ανθρώπινη φύση αλλοτριώνεται, δηλητηριάζεται και ρέπει επιμελώς προς την αμαρτία. Βαρύνει τους ώμους της ανθρωπότητας η θεληματική αποδοχή της αμαρτίας και κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Δεν μένει ο άνθρωπος στα φυσιολογικά όρια, συνεχώς εκτρέπεται, οι φυσικές του λειτουργίες δεν κινούνται μέσα στα όρια της δημιουργίας με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίζεται και να επιλέγει το «παρά φύσιν» από το «κατά φύσιν». Βασική αιτία αυτής της ψυχικής κατάστασης του ανθρώπου είναι η αμαρτία, η οποία  μολύνει τον άνθρωπο και προκαλεί διαταραχή στον ψυχικό του κόσμο. Ιδιαίτερα το αμάρτημα της πορνείας αιχμαλωτίζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο. Κατά τον απ. Παύλο «παν αμάρτημα ό εάν ποιήσει οάνθρωπος εκτός του σώματός εστίν. Ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει» (Κορ. Α΄, 6, 18 – 20). Οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα αν διαπράξει ο άνθρωπος είναι αμάρτημα που διαπράττεται εκτός του ανθρωπίνου σώματος σε αντίθεση με το αμάρτημα της πορνείας, που μολύνει όσο κανένα άλλο τη σάρκα και επιφέρει σημαντική φθορά στη φύση του σώματος. Όλα τα αμαρτήματα – μικρά και μεγάλα – μολύνουν τον άνθρωπο, ιδιαίτερα τα «παρά φύσιν», όπως η ομοφυλοφιλία, ο σοδομισμός. Κατά τον όσιο Νείλο το πάθος αυτό ταυτίζεται με την ακολασία, και λόγω της αχαλίνωτης μανίας που εκπηγάζει απ΄αυτό μεταβάλλει τον άνθρωπο σε δαιμονισμένο, κάνει την ψυχή θηλυπρεπή και μετατρέπει την ηγεμονία της σε ατιμωτική δουλεία (Οσ. Νείλου, λόγος β΄,περί πορνείας, PG79, 1444).

            Βδέλυγμα μιαρό και πάθος ατιμίας χαρακτηρίζεται ο σοδομισμός στην Αγία Γραφή και τους Θεοφόρους Πατέρες. Για πρώτη φορά εκδηλώνει την οργή του ο Θεός  προς τους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρων, που είχαν γίνει διαβόητοι για τις πολλές τους αμαρτίες, κυρίως όμως για το αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας (Γεν., Κεφ.19). Οι κάτοικοι των Σοδόμων εγκατέλειψαν τη φυσική γενετήσια φύση και διέπραξαν την παρά φύσιν ασέλγεια «και έβρεξε ο Κύριος επί τα Σόδομα και τα Γόμορα θείον και πυρ εκ του ουρανού και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας και πάντας  τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης» (Γεν., 19, 24-25). Στο Νόμο του Μωυσή έχουμε σχετικές αναφορές: «Ός εάν κοιμηθή μετά άρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι, θανάτω θανατούσθωσαν,ένοχοι εισίν» (Λευιτ. 20, 13), «και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γαρ εστί» (Λευιτ., 18, 22). Να μην έχεις σαρκική σχέση με άντρα σαν να είναι γυναίκα, γιατί αυτή η πράξη είναι μισητή και σιχαμερή και επισύρει την οργή του Θεού «και κατεκρήμνισε  τους οίκους των Σοδομιτών, τους εν τω οίκω του Κυρίου» (Β΄Βασ., 23,7).

            Στην Καινή  Διαθήκη ο Χριστός απευθυνόμενος στους Αγίους Αποστόλους τους λέγει αν πάνε σε μία πόλη και δεν τους δεχτούν, η πόλη αυτή θα τιμωρηθεί πιο αυστηρά από τα Σόδομα. Και για την άρνηση της Καπερναούμ να δεχτεί το κήρυγμά του προφητεύει «πλήν λέγω υμίν ότι γη Σοδόμων ανεκτώτερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή σοί» (Ματθ. 11, 23 – 24).

            Ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή γράφει ότι οι άνθρωποι στη θέση της αλήθειας έβαλαν το ψέμα. Γιαυτό τους παρέδωσε ο Θεός σε επαίσχυντα  πάθη. Οι γυναίκες αντικατέστησαν τις φυσικές σχέσεις με αφύσικες. Το ίδιο και οι άνδρες άφησαν τη φυσική σχέση με τη γυναίκα και φλογίστηκαν με σφοδρό πάθος ο ένας για τον άλλον διαπράττοντας ασχήμιες αρσενικοί με αρσενικούς και πληρώνοντας έτσι με το ίδιο τους το σώμα το τίμημα που ταίριαζε στην πλάνη τους (Ρωμ., 1 ,25—27). Αυτοί οι άνθρωποι εμμένοντας στην πλάνη και στη διαστροφή τους δεν θα έχουν θέση στη Βασιλεία του Θεού: «Μη πλανάσθε ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται (ομοφυλόφιλοι)… βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄Κορ., 6, 9). Ο απ. Πέτρος τονίζει πως η τιμωρία του Θεού θα ξεσπάσει σ΄εκείνους που σύρονται πίσω από τη σάρκα και τις βδελυρές και μιαρές σαρκικές επιθυμίες και περιφρονούν την υπέρτατη εξουσία του Υιού του Θεού. «Και πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας τεφρώσας καταστροφή κατέκρινε υπόδειγμα μελλόντων ασεβείν τεθεικώς». Ο Θεός έκανε στάχτη τα Σόδομα και τα Γόμορα σαν παράδειγμα για τους ασεβείς του μέλλοντος, ενώ γλύτωσε τον δίκαιο Λώτ που υπέφερε από την ανήθικη συμπεριφορά εκείνων που με τις ακολασίες τους και την ασέλγειά τους παραβίαζαν το φυσικό νόμο  (Β΄Πετρ, 2, 6—10). Ο απ. Ιούδας παρουσιάζει σαν παράδειγμα αιώνιας τιμωρίας τα Σόδομα και τα  Γόμορα των οποίων οι κάτοικοι παρασύρθηκαν σε αφύσικες ασέλγειες (Ιούδ., 7).

    Οι Θεοφόρου Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι οι κατ΄εξοχήν ερμηνευτές της Αγίας Γραφής. Ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας τα του αποστόλου Παύλου εις την προς Ρωμαίους επιστολή χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία βρωμερό και άτιμο πάθος «πάντα μεν ούν άτιμα τα πάθη, μάλιστα δε η κατά των αρρένων μανία» (Ιω. Χρυσοστόμου , ΕΠΕ, τόμ. 16Β, Ομιλ.Ε΄, σ. 406 — 408). Κανένα πάθος δεν είναι ίσο με αυτή την παρανομία, που ανατρέπει όχι μόνο τους ανθρώπινους νόμους, αλλά και τους νόμους της φύσεως «και όπερ αν είποις αμάρτημα, ουδέν ίσον ερείς της παρανομίας ταύτης…» (ό.π. σ. 416). Παραχώρησε ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν σ΄ αυτό το ατιμωτικό   πάθος, επειδή λάτρευσαν τους  ψεύτικους και φαύλους Θεούς. Σχολιάζοντας ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει «ου γαρ είπεν, ότι ηράσθησαν και επεθύμησαν  αλλήλων, αλλ΄εξεκαύθησαν εν τη ορέξει  αυτών εις αλλήλους» (ό.π. σ. 410). Δεν είπε ότι αγάπησαν και επεθύμησαν  ο ένας τον άλλον, αλλά κάηκαν από επιθυμία μεταξύ τους. Περιφρόνησαν τους νόμους που έθεσε ο Θεός «και την φύσιν  ήσχυναν και τους νόμους επάτησαν». Και δεν είπε επιθυμία, αλλά ασχημοσύνη (ό.π. σ. 410—411). Ντροπή και παράβαση και καταπάτηση του νόμου του Θεού. Χειρότερη και  βλερυρώτατη μορφή πορνείας‧ «τοσούτον πορνείας χείρον» γιατί η πορνεία «ει και παράνομος, αλλά  κατά φύσιν η μίξις» ενώ η ομοφυλοφιλία «και παράνομος και παρά φύσιν» (ό.π. σ. 414 – 416). Συνεχίζοντας επισημαίνει «εννόησον  ηλίκον  εστί το αμάρτημα, ως  βιάσασθαι και προ καιρού την γέενναν  φανήναι» (Σκέψου πόσο μεγάλο ήταν το αμάρτημα,ώστε να εξαναγκάσει να φανεί  η γέεννα (εμπρησμός και πυρπόλησις των Σοδόμων) (ό.π. σ. 418). Σε άλλο του έργο χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλια ως «κολοφώνα των κακών και κεφάλαιον της συμφοράς» (Προς τους πολεμούντας τοις επί το μονάζειν εισάγουσι 3,8, PG47, 360—361).

            Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σε ένα ειδικό έργο του γράφει ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο βρωμερό και ακάθαρτο από αυτήν την αμαρτία: «Ουδέν γαρ αληθώς μυσαρώτερον ή ακαθαρτώτερον των ούτω  πορνευομένων και πορνευόντων» (Λόγος στηλιτευτικός κατά ευνούχων,  PG 76, 1109). Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί την ομοφυλοφιλία ως κτηνώδες αμάρτημα «αρρενοφθόροι και ζωοφθόροι τοις αυτής καταδίκης εισίν ηξιωμένοι» (Ζ΄κανών Μεγ. Βασιλείου). Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει την αρσενοκοιτία στον Δ΄κανόνα του «παρά φύσιν».

    Με αυτές τις ενδεικτικές μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Θεοφόρων Πατέρων διαπιστώνουμε πως η ομοφυλοφιλία  είναι πάθος βδελυρό και ατιμωτικό και διαστροφή της ανθρώπινης οντολογίας. Άρνηση και περιφρόνηση του Δημιουργού Θεού. Εωσφορική και αλαζονική συμπεριφορά, που προκαλεί την αγάπη και φιλανθρωπία του Θεού Πατέρα. Έχει σωτηριολογικές συνέπειες που οδηγούν στο θάνατο τα ψυχής. Αν δεν υπάρξει Νινευιτική μετάνοια θα ξεσπάσει η  δίκαιη οργή Του.

Πηγή :enromiosini

Στέργιος Μπούγιας

Θεολόγος