Στείλτε μας τα άρθρα σας στο info@troktico.com
Μας είπαν ότι ο γέροντας θα άκουγε προσωπικά δυο προσκυνητές που έπρεπε να αναχωρήσουν γρήγορα, και τους υπόλοιπους θα μας δέχονταν όλους μαζί, και όχι έναν έναν καθώς ήμασταν πολλοί και συνέχιζαν να έρχονται και άλλοι, ακόμα και άνθρωποι με προβλήματα υγείας και έτσι δεν θα προλαβαίναμε να τον δούμε όλοι.
Ο γέροντας είναι μια οσιακή μορφή πολύ ευγενικός και χαμηλών τόνων, όλη την ώρα έπλεκε ένα κομποσκοίνι, προσευχόταν και αυτό το έβλεπες στα χείλη του, και ταυτόχρονα άκουγε τις ερωτήσεις μας και απαντούσε.
Μας πήγαν σε ένα κιόσκι που είχε παγκάκια και καρέκλες, καθίσαμε όλοι και απέναντι μας κάθησε ο γέροντας.
Μίλησε ο κόσμος, όσοι ήξεραν ανέλυσαν την κατάσταση, άλλος έλεγε το ένα, άλλος έλεγε το άλλο, ενώ ο γέροντας με ένα μυτερό καλαμάκι έπλεκε κομποσκοίνι, μετρούσε τους κόμπους, προσεύχονταν, και άκουγε τις ομιλίες.
Αφού μίλησαν αρκετοί, ο κόσμος ζήτησε από τον γέροντα να μιλήσει και αυτός.
Αυτός χωρίς να _σταματήσει την δουλειά με το κομποσκοίνι άρχισε να μιλά και είπε.:
Ανησυχώ πολύ για αυτά που έρχονται.
Ανησυχώ που άφησαν τα χωριά να ρημάξουν και να ερημώσουν από κόσμο γιατί χωρίς τα χωριά οι πόλεις δεν μπορούν να σταθούν.
Ανησυχώ πολύ που το κόστος παραγωγής των αγροτών δεν τους επιτρέπει να σπείρουν τα χωράφια και να παράγουν τρόφιμα.
Δεν έφτασε τυχαία τόσο ψηλά το πετρέλαιο, δεν έφτασαν τυχαία τόσο ψηλά τα λιπάσματα, θέλουν ο κόσμος να πεινάσει.
Η Ελλάδα θα πεινάσει περισσότερο και από το 1940, μα δεν θα κρατήσει πολύ καιρό αυτό.
Όποιος μπορεί να έχει έναν κήπο, ένα χωραφάκι, λίγες κότες μια κατσίκα, αυτά θα βοηθήσουν πολύ και θα βοηθήσετε και άλλον κόσμο μέχρι να περάσει το κακό.
Ανησυχώ για τα Εθνικά μας θέματα, για το Αιγαίο και για μερικά νησιά μας.
Όσο για τις ταυτότητες
Θα γίνουν όλα όπως τα λένε οι γραφές και όπως τα είπε ο Άγιος Παίσιος.
Ο Άγιος Παισιος είπε ότι ο πολύς ο κόσμος δεν θα προλάβει να τις πάρει γιατί στο μεταξύ θα αρχίσουν τα γεγονότα και θα πιαστεί ο μεγάλος πόλεμος.
Γι αυτό κρατηθείτε όσο μπορείτε.
Θα είναι δύσκολο, γιατί χωρίς αυτές τις ταυτότητες δεν θα μπορείτε να πληρωθείτε, δεν θα μπορείτε να πουλάτε και να αγοράζετε, αλλά όσοι αποφασίσετε να κρατήσετε άμυνα και δεν τις παίρνετε θα βρει τρόπο ο Θεός και θα σας βοηθάει.
Τότε τον ρώτησα.
Γέροντα αν η επίσημη Εκκλησία μας πει να τις πάρουμε τις ταυτότητες, εμείς τι να κάνουμε.
Απάντησε.
Η Εκκλησία δεν μπορεί να αυτοδιαψευστεί, το 1998 η Εκκλησία πήρε την απόφαση να μην δεχτεί τις ψηφιακές ταυτότητες και τώρα δεν μπορεί να κάνει πίσω από εκείνη την απόφαση.
Οι ταυτότητες αυτές δεν είναι το χάραγμα που αναφέρει η αποκάλυψη.
Είναι το προτελευταίο σκαλοπάτι πριν το χάραγμα όμως.
Σε λίγο θα μας πουν, είδατε τι ωραία δουλειά κάνουν οι νέες ταυτότητες;
Έχουν όμως ένα μειονέκτημα, χάνονται εύκολα.
Γι αυτό βρήκαμε άλλον τρόπο, με ένα μικροσκοπικό τσιπάκι που μπορούμε να βάλουμε υποδόρια στο χέρι σας, έτσι κανείς δεν θα μπορεί να σας κλέψει την ταυτότητα ούτε θα την χάσετε ποτέ.
Αυτό το τσιπάκι είναι το τελικό χάραγμα που γράφει η αποκάλυψη , και όποιος το πάρει χάνει το χρίσμα και την χάρη που έλαβε κατά την βάπτισή του, και κατά συνέπεια την ψυχή του.
Αν πάρουμε τις νέες ταυτότητες τώρα, ανοίγουμε τον δρόμο για το τσιπάκι και το χάραγμα που θα έρθουν μετά.
Να ξέρετε ότι θα έρθει μεγάλο και ξαφνικό θανατικό στην Ελλάδα και τον κόσμο που όμοιο του δεν ξαναέγινε.
Στην Ελλάδα θα μείνουν 2.5 με 3 εκατομμύρια κόσμος, οι υπόλοιποι θα χαθούν.
Αυτά θα γίνουν τώρα στις μέρες μας, πλέον τα γεγονότα τα βλέπουμε και τα ζούμε, δεν είναι κάτι μακρινό όπως παλιά.
Ήμασταν ακριβώς μπροστά από τον γέροντα στο ένα μέτρο απέναντι του, αν και μιλούσε σιγά, ακούγαμε ακριβώς τι έλεγε, αλλά εγώ έπαθα το εξής περίεργο.
Καθώς μιλούσε ο γέροντας έβλεπα την μορφή του Αγίου Παισίου και όχι του π. Ευθυμίου, τιναζόμουν λίγο, και οκ επανερχότανε η μορφή του γέροντα, μετά από λίγο καθώς κυλούσε η κουβέντα, ξανά η μορφή του Αγίου Παισίου, σκέφτηκα δεν είμαι καλά, από την πολλή κούραση τα έπαιξα ο άνθρωπος.
Αυτά μας είπε ο π. Ευθύμιος της Καψάλας, μας ευλόγησε όλους, μας έδωσε από μια εικονίτσα του Αγίου Παισίου, και από ένα βιβλιαράκι και φύγαμε.
