ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Α.Σ.Π.Ε.)
Καμμία νομικη ανάγκη η διεθνής υποχρέωση της χώρας ΔΕΝ οδηγεί στη θεσμοθέτηση γάμου για ομόφυλα ζευγάρια και στην υιοθεσία/τεκνοθεσία παιδιών. Το συμφέρον των παιδιών δεν ενδιαφέρει κανέναν;
Η Κυβέρνηση φαίνεται να έχει επιλέξει ως νομοθετική προτεραιότητα για το 2024 τη νομοθέτηση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια και να επιδιώκει να αποδώσει με κάθε τρόπο τον τίτλο του γονέα σε αυτά, έναντι της υλοποίησης μιας σοβαρης, πολύπλευρης και αποτελεσματικης δέσμης μέτρων για να ανατρέψει 
την δημογραφική κατάρρευση της χώρας και να στηρίξει τις πολύπαθες πολύτεκνες ικογένειες που παλεύουν μόνες τους να σταθούν όρθιες χωρίς ουσιαστικά μέτρα στηριξης, εν μέσω τρομερού κόστους ζωης, παρότι οι πολύτεκνοι προσφέρουν στην Ελλάδα το πολυτιμότερο αγαθό της που είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο.
Το άρθρο 9 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ θεμελιώνει το δικαίωμα στο γάμο και την ίδρυση οικογένειας, σύμφωνα με την εκάστοτε εθνική νομοθεσία βάσει της οποιας ασκούνται αυτά τα δικαιώματα. Το άρθρο αυτό σε συνδυασμό με τη Συνθηκη της Λισσαβώνας που ξεκάθαρα δεν περιλαμβάνει στη 
δικαιοδοσία της Ευρωπαϊκης Ένωσης το οικογενειακό δίκαιο και την οικογενειακη πολιτική, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία ότι η νομοθέτηση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια και απόδοσης του τίτλου του γονέα σε αυτά είναι απολύτως μια πολιτικη επιλογη της Κυβέρνησης και όχι υποχρέωση από Ευρωπαϊκη ή αλλη διεθνή νομοθεσια. 
Η διεθνής σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, στην οποια έχει προσχωρησει και η Ελλάδα, στο άρθρο 3 παρ. 1 αναφέρει ρητά: «Σε όλες τις ενέργειες που αφορούν παιδιά είτε αναλαμβάνονται από δημόσιο η ιδιωτικό φορέα κοινωνικης πρόνοιας, δικαστηρια, διοικητικές αρχές είτε από νομοθετικά όργανα, πρωταρχικό μέλημα πρέπει να είναι το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού". Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού είναι αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη, δηλαδη η αρμονία και ισορροπια της ετερότητας των δύο γονέων που έχουν τις βιολογικές προϋποθέσεις να τεκνοποιησουν — ακόμη κι αν λείψει ο ένας εκ των δύο (διότι η ζωη έχει συχνά και τραγικές στιγμές), η παρουσια και η σκιά του εκλείποντος γονέα συνοδεύει και καθοδηγεί το παιδί σε όλη του τη ζωη. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του παιδιού και βέλτιστο συμφέρον του να διαθέτει και να μπορεί να φωνάξει από μωρό ως και ενηλικας, Ι πατέρα' και 'μητέρα', και όχι γονέα-1 και γονέα-2. Αυτή είναι η αληθεια, η οποια δεν επιδέχεται ταμπέλες «ομοφοβικού», «ρατσιστικού» κ.λπ. η άλλων σχετικών επιθέτων.
Τα ατομικά δικαιώματα των ομόφυλων ατόμων προστατεύονται και αναγνωρίζονται μέσω του συμφώνου συμβίωσης και αν τυχόν υπάρχει κάτι που υπολείπεται, μπορεί κάλλιστα να καλυφθεί νομικά. Η νομοθέτηση γαμου είναι αποκλειστικά πολιτική επιλογή, θέμα αντίληψης και βούλησης, όχι αποτέλεσμα μιας νομικής ή Ευρωπαϊκής υποχρέωσης της χώρας. Το επιχείρημα της ισότητας είναι πρόσχημα και όχι η πραγματική αιτία για τη νομοθέτηση γάμου και τεκνοθεσίας παιδιών.
Η πρακτική της παρένθετης μητρότητας έχει δημιουργησει περισσότερα προβληματα απ' όσα υποσχόταν ότι θα έλυνε, με πρόσφατο το τραγικό περιστατικό εμπορευματοποίησης της μητρότητας που αποκαλύφθηκε στην Κρήτη. Στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ιταλία, για παράδειγμα, απαγορεύεται η παρένθετη μητρότητα. Στην Ελλάδα, γιατί επιτρέπεται; Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι καλώς υπάρχει η πρόβλεψη, ο νόμος πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά προκειμένου να αποτρέπει κάθε απόπειρα εμπορευματοποίησης και να επιτρέπει, με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις και ελέγχους, σε ετερόφυλα ζευγάρια, και όχι σε μεμονωμένα άτομα, να αποκτησουν παιδί μέσω παρένθετης μητρότητας, υπό την προϋπόθεση ότι τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο είναι βιολογικός γονέας του παιδιού.
Το επιχείρημα ότι το πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να το λύσουμε, διότι δεν μπορούμε να αγνοησουμε το γεγονός ότι υπαρχουν παιδιά σε ομόφυλα ζευγάρια, δεν είναι καθόλου πειστικό αλλά πέρα για πέρα παραπλανητικό. Τα παιδιά αυτά αποκτήθηκαν (με ποια μέσα άραγε; το καθένα έχει τη δικη του ιστορία...) από ομόφυλα ζευγάρια σε άλλα κράτη, διότι στην Ελλάδα
απαγορεύεται η τεκνοθεσια/υιοθεσία — προς το παρόν τουλάχιστον. Με δικη τους επιλογή, τα ζευγάρια αυτά, γνωρίζοντας την Ελληνικη νομοθεσία, επέλεξαν να ζησουν στην Ελλάδα, είτε είναι Έλληνες, ειτε είναι ξένοι. Γιατί λοιπόν πρέπει να προσαρμοστεί η νομοθεσία σε αυτούς, και όχι να προσαρμοστούν αυτοί στη νομοθεσια; Αν, για παράδειγμα, εγκατασταθούν στην Ελλάδα άτομα με άλλη πολιτιστική κληρονομιά, με άλλη αντίληψη για το γάμο και την οικογένεια, θα πρέπει να αλλάξουμε και πάλι τους νόμους διότι αυτοί θα αποτελούν μια νέα
πραγματικότητα — οπως λέει τώρα το επιχειρημα; Τότε ποια πολιτιστικη 
κληρονομιά, ποια πολιτιστική και πολιτισμικη ταυτότητα θα μείνει για τη χώρα αυτη, αν σύρεται κάθε φορά σε αλλαγη νόμων «μπροστά σε μια νέα, κάθε φορά, πραγματικότητα»;
Επίσης, δεν αποτελεί επιχείρημα το γεγονός ότι σε ορισμένα κράτη της Ε.Ε. (όχι σε όλα!) έχει ήδη νομοθετηθεί ο γάμος των ομόφυλων. Το επιχείρημα αυτό είχε προβληθεί και για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και τότε είχαν διατυπωθεί σοβαρές νομικές αντιρρησεις: «Οποιαδηποτε συμφωνια για να είναι έγκυρη, δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις της κοινωνικης ηθικης, που είναι γνωστές ως "χρηστά ήθη". Η έννοια των χρηστών ηθών είναι αόριστη νομικη έννοια, δεν βρίσκεται μόνο στον Αστικό Κώδικα, αλλά και στο ίδιο το Σύνταγμα. Για την εξειδίκευση της έννοιας χρησιμεύει ως κριτηριο και η ελληνικη δημόσια τάξη που περιλαμβάνει τις θεμελιώδεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και ηθικές αντιλήψεις και αρχές που ισχύουν στην Ελλάδα. Για την αναγνώριση μιας συμφωνίας με νομική δέσμευση, εν προκειμένω του συμφώνου συμβίωσης, θα μπορούσαν να διατυπωθούν σοβαρές αιτιάσεις αντιθ έσεως με τα χρηστά ηθη. Για το λόγο αυτό, η αναγνώριση από άλλες έννομες τάξεις, όσο χρησιμη και αν ειναι, σχετικη σημασία έχει.» (Το νέο σύμφωνο συμβίωσης - Ρόης Δ. Παντελίδου, Καθηγήτριας της Νομικής Σχολής του Δ.Π. Θράκης - 17/6/2015 Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ) Αλλα είναι τα μεγάλα προβληματα που πρέπει και επείγει να λύσει η Κυβέρνηση. Η ακρίβεια που κατατρώει το εισόδημα των πολιτών, η φυγη των νέων εκτός Ελλάδας, η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της παιδείας (απογοητευτικά τα αποτελέσματα ενδεικτικης αξιολόγησης μαθητών σε τεστ γνώσεων που έγινε από το ΙΕΠ), η παραβατικότητα στις γειτονιές, η τραγική μείωση των γεννησεων νέων παιδιών από τους Έλληνες, η εγκατάλειψη των πολυτέκνων, η πρόβλεψη της Eurostat για 7 εκατομμύρια πληθυσμό ως το 2050. Αυτά ειναι τα πραγματικά θέματα ισότητας και οι πηγές κοινωνικού αποκλεισμού με τις οποίες η Κυβέρνηση 
και η αντιπολίτευση πρέπει να ασχοληθούν.
Όχι με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που δεν έχει τίποτα ουσιαστικο να προσφέρει στη χώρα, ούτε και στα ίδια τα ομόφυλα άτομα επι της ουσίας. Τα ατομικά τους δικαιώματα να προστατευθούν, αν υπαρχει τέτοιο θέμα, όπου χρειάζεται καμμία ανάγκη δεν υπάρχει για νομοθέτηση γάμου. Η επέκταση του νομικού ορισμού του γάμου για να περιλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια δεν ανταποκρίνεται σε καμμία νομικη η ουσιαστικη ανάγκη, ούτε και διεθνη υποχρέωση της χώρας. Είναι απλώς πολιτικη 
επιλογή, η οποία οδηγεί, αργά η γρηγορα, στην απόκτηση παιδιών με
οποιονδήποτε τρόπο. Μπορεί σημερα να μην είναι παρένθετη μητρότητα, αλλά αύριο θα είναι μια ακόμη «πραγματικότητα», στην οποία θα «πρέπει να προσαρμοστεί» η Ελληνικη νομοθεσία.
Όχι στην τεκνοθεσία / υιοθεσία παιδιών που θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβληματα, απ' όσα υποτίθεται οτι θα επιλύσει. Το «βέλτιστο
συμφέρον των παιδιών» (Διεθνης Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού) δεν ενδιαφέρει κανέναν;
Από το Γραφείο Τύπου της ΑΣΠΕ
Σας αποστέλλουμε το Δελτίο Τύπου της Α.Σ.Π.Ε. με τις θέσεις της Συνομοσπονδίας σχετικά με το θέμα για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.