Γράφει το troktico 

Καταληκτήρια  ομιλία Βαρθολομαίου στην 10^η  σύναξη  επισκόπων 1-3 Σεπτεμβρίου 2024 : πρότεινε 

την καθιέρωση "συμφώνως πρός το Πασχάλιο τής καθ' ἡμᾶς Ορθοδόξου Εκκλησίας κοινής ημερομηνίας δια τον εορτασμόν κατ΄ ετος , υπό της Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης , της Αναστάσεως του Κυρίου.

   Η εορτή της Εκκλησίας είναι η συνέχεια της Αναστάσεως , δια της θείας ευχαριστίας. Πρώτη εορτή "εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων , είναι η ημέρα της Αναστάσεως ,   το λειτουργικό έτος με τους τρείς εορταστικούς κύκλους ημερήσιο , έβδομαδιαίο - και ετήσιο άρχεται την Ανάσταση , ο χρόνος είναι εορτολογικός σε καμμία περίπτωση ημερολογιακός. Μετά το Τετέλεσται της Μεγάλης Παρασκευής και το Χαίρετε της Κυριακής του Πάσχα , η Εκκλησία με το Εορτολόγιο , προγεύεται τη Ουράνια βασιλεία καταργώντας τον κοσμικό χρόνο – σήμερον γεννάτε  - σήμερον αναστήθηκε , Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας   .

    Κατά την συνεδρία της , η Α. Οικουμενική όρισε το Πασχάλιο εορτολόγιο ,  λαμβάνοντας υποχρεωτικά  υπ΄ όψιν το Νομικό -  Σεληνιακό κινητό Πάσχα των Εβραίων , το οποίο σχετίζετο με την Εαρινή ισημερία ,  όπως την  αντιλαμβάνονται οι  Εβραίοι . Τούτο έγινε διότι υπήρχε ισχυρότατη Χριστιανική αίρεση των Ιουδαϊζόντων - Εβιωνίται , οἱ οποίοι εόρταζαν το  Πάσχα μετά των Εβραίων. Αφού ρητά ορίστηκε ότι το Πάσχα θα εορτάζεται μόνο Κυριακή , σε καμμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να εορτάζεται προ του Νομικού Πάσχα ( ΝΟΜΟΣ σκιά - φως Χάρις) εάν συνέπιπτε με το κινητό Νομικό Πάσχα μετατίθετο την επόμενη Κυριακή , πάντα μετά την πρώτη «εαρινή πανσέληνο (Ζ Αποστολικός κανών) ». Κυριολεκτικά μόνο οι  Εβραίοι αν άλλαζαν το κανόνιο  του Νομικού Πάσχα , θα δημιουργούσαν πρόβλημα στον προσδιορισμό του Χριστιανικού Πάσχα , πράγμα που ουδέποτε έλαβε χώρα.

    Όταν έγινε η Α Οικουμενική Σύνοδος το 325 μ.χ. ή εαρινή ισημερία συνέβαινε την 21 Μαρτίου του Ιουλιανού ημερολογίου του καίσαρος Ρώμης , συνέδεσαν λοιπόν οι Άγιοι πατέρες την δεκαεννεατηρίδα των κύκλων της Σελήνης - μέθοδος άρχαιοτάτη με την οποία βρίσκεται το νομικό φάσκα των Εβραίων - μετά της οκτωκαιεικοσαετηρίδος των κύκλων τους Ηλίου , ώστε εύκολα και απλούστατα βρίσκομε την ημερομηνία του Πάσχα κάθε έτους. 28×19=532 κανόνας του ΑΛΦΑ (Α=1+Λ=30+Φ=500+A=532) κατά την δημιουργία του κόσμου ο Ήλιος - ή Σελήνη - και η Γη βρίσκονταν πλήρως ευθυγραμμισμένοι , φαινόμενο μοναδικό στο σύμπαν ,  μετά την πάροδο 532 ακριβώς ετών – ούτε χιλιοστό του  δευτερολέπτου απόκλιση -  βρίσκονται πάντα  στο ίδιο σημείο , εκ του γεγονότος τούτου προκύπτει ότι η εορτή του Πάσχα τυγχάνει από την 22η  Μαρτίου μέχρι την 25η  Απριλίου – 35 πασχάλια γνωρίζει αιώνες η Εκκλησία . 

   Το έτος 1572 ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος δια των αστρονόμων του απεφάνθη , ότι το Ιουλιανό ημερολόγιο κάθε 128 τροπικά έτη , έχει απόκλιση μίας(1)  ημέρας , όρισε ως δίσεκτα μόνο τα έτη τα οποία είναι πολλαπλάσια του 4 εκτός  των έπαιωνίων ετών , πλήν των έπαιωνίων που είναι πολλαπλάσιο του 400 , απαιτούνται 3320 έτη για να προκύψει σφάλμα ημέρας . 

   Σύμφωνα με το Γρηγοριανό - αναβαθμισμένο Ιουλιανό - τα έτη 300, 500, 600, 700, 900, 1000, 1100, 1300, 1400, 1500, 1700, 1800, 1900 δεν θα έπρεπε δίσεκτα. Τον Μάρτιο  του 1923 η Ελληνική πολιτεία υιοθετεί το Γρηγοριανό , το επόμενο έτος ήτο αδύνατος ο κοινός εορτασμός του Ευαγγελισμού, ώστε το Πατριαρχείο Κων/πόλεως και η Ελλαδική Εκκλησία απάλειψε 13  ημέρες και η 10 Μαρτίου ονομάστηκε  23 Μαρτίου, χωρίς να μεταβληθεί η ημέρα . Κατά τα φαινόμενα , δεν έθιξε  το πασχάλιο σαν κινητή εορτή, συνεορταζοντας με τους αμετάθετους  ορθοδόξους , στους συναξαριστές της ημέρας της εορτής του Πάσχα εορτάζεται άλλος Άγιος – είδομεν κατώτερω . 

Επιστημονική εκκλησιολογική - Δογματική αναίρεση.

   Ακόμη και αν δεχόμασταν τον βαβυλώνιο ημερολογιακό προσδιορισμό των εραστών  του χρόνου - Εορτολογικά – οι ίδιοι αποδέχονται ότι εορτάσαμε την 29 Φεβρουαρίου, ( Αγ. Κασσιανός)  13 φορές παραπάνω . Ο εορτολογικός χρόνος έχει ως βάση την βιβλική ημέρα - εγένετο εσπέρα , εγένετο πρωί ημέρα μία - υποδιαιρέσεις ώρες, ενάτη,  απόδειπνο, εσπερινός , μεσονυκτικό , ώρες, όρθρος, θεία λειτουργία και εβδομάδα - έτος. Άρα από το 1924 έως το 1974  εορτολογικώς δεν θα τιμάτο ο Άγιος Κασσιανός - κατάργηση δίσεκτων ετών - και θα εγένετο ή ακολουθία του έν τοις άποδείπνοις , τουτέστιν το έτος 1974, θα είχαμε πλήρη αποκατάσταση . 

   Αφού οι ειδικοί επιστήμονες αστρονόμοι  –  συνέστησαν οι τυφλώττουσα Εκκλησία ως επί  Κορωνοϊου - υιοθέτησε -  προέκυψαν τα εξής φρικώδη και γελοιώδη τα οποία κανείς Πατριάρχης δεν μπορεί να αποκρύψει . 

α) Το Πάσχα τυγχάνει πλέον από 4η Απριλίου μέχρι 8η Μαΐου  - ποτέ δεν εορτάζεται το Πάσχα την 25η Μαρτίου  .  Κυρίως Πάσχα - δύο πασχαλιές Αγ. Κοσμάς – από το 2100 θα φτάσει 9η Μαΐου , το 2200 10η Μάϊου απόκλιση 15 ημέρες - μεγαλύτερη των  1700 ετών – από την Α Οικουμενική , στο δε Τριώδιο Κυριακές πριν το Πάσχα και Πεντηκοστάριο Κυριακές μετά το Πάσχα , δημιουργήθηκαν απίστευτες νέες περιπτώσεις , που μόνο θυμηδια και αηδία προκαλούν στους ιεροψάλτες , πέραν τούτου το έτος  1983 και το 2002 , που το Πάσχα συνέπεσε εις τάς 8 και 5 Μαϊου αντίστοιχα , εορτάστηκε μετά από δύο πανσελήνους. 

   Κατά το έτος 1982 ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και μερικής Ελλάδος κ. Χριστόδουλος  εξέδωσε την διδακτορική του διατριβή, που εγκρίθηκε από την θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , με τον βαρύγδουπο τίτλο «Ιστορική και κανονική θεώρησις του Παλαιημερολογητικού Ζητήματος κατά τε την Γένεσιν και την Εξέλιξην αυτού  Εν Ελλάδι» , μεταξύ άλλων υιοθέτησε  την αναλήθεια ότι δήθεν, ή Α' Οικουμενική Σύνοδος "όρισε  τάχα τον εορτασμό του Πάσχα "όχι ημερολογιακώς αλλά αστρονομικώς , αποδέχεται την πλάνη ότι δήθεν " δεν υφίσταται κώλυμα τι πρός μετακίνηση του κανονίου του  Πάσχα "κατά τα πορίσματα της αστρονομίας, και κατά τον Χριστόδουλο " την Α Οικουμενική ενδιέφερε κυρίως ο ταυτόχρονος εορτασμός του Πάσχα , έν όψει ιδία των Ιουδαϊζόντων και επειδή η διάταξη εορτασμού του Πάσχα δεν συνδέεται προς ορισμένο  ημερολόγιο , επομένως, συμπεραίνει ο Χριστόδουλος , μπορεί με "πανορθόδοξο, ἀπόφαση να μεταβληθεί ο πασχάλιος Κανών. Ούτος ο απόφοιτος του παπικού Λεόντειου Λυκείου Αθηνών, ως επίσκοπος Βόλου , δήλωσε ότι ο Παπισμός είναι αληθή θρησκεία  - εκκλησία με αληθή μυστήρια και αφού συγκέντρωσε 2,5 εκατομμύρια  υπογραφές κατά των ταυτοτήτων, τον Μάιο του 2001 έφερε τον Πάπα στην Αθήνα - μετά από αιώνες -   Ο πλάνος και γόης των μαζών, σύντομα εξεμέτρησε το ζην , γιατί οι πάτρωνες του έκριναν ότι σε μεταγενέστερο χρόνο, θα ήταν χρησιμώτερος ώς κοινός άγιος των δύο εκκλησιών .

   Οι προθέσεις του Βαρθολομαίου σύμφωνα με την διακήρυξη της 1-3 Σεπτέμβρη 2024.  είναι προφανείς α) Αγιοκατάταξη Χριστοδούλου β) υιοθέτηση διδακτορικής του διατριβής και μεταβολή του Πασχάλιου Κανονίου, ώστε το Πάσχα να εορτάζεται σε σταθερή ημερομηνία, όπως τα Χριστούγεννα , την απόφαση θα λάβει η Μεγάλη σύνοδος του Φαναρίου, όπως το 1920. με την έκδοση του Τόμου  , ανταποκρινόμενη  στις απαιτήσεις των καιρών , ορίζοντας την 31η  Μαρτίου ώς σταθερή ημέρα εορτασμού , εξυπηρετώντας πλήρως τις τραπεζικές συναλλαγές - τουριστικές  κρατήσεις και μετακινήσεις  και τις απαιτήσεις των απανταχού της γης Εωσφοριστών - δευτέρα Βατικάνειος σύνοδος περί σταθερής ημερομηνίας του Πάσχα  .

   Αυτό είναι το πασχάλιο της καθ' ημάς Ορθοδόξου Εκκλησίας , στο οποίο δήθεν θα προσχωρήσει ο Πάπας, αφού πρώτα τελειώσουν στρατιωτικά την Μονή Εσφιγμένου και  τούς διαφωνούντες Σκητιώτες και Ρώσσους Μοναχούς , έχοντας σαν βάση την μονή Βατοπεδίου , ή οποία διαθέτει πλήρη υλικοτεχνική υποδομή , υποστήριξης βαρέων οχημάτων και άβυσσαλέο μίσος κατά της Εσφιγμένου .

   Ο εξ Αγίου όρους αφικόμενος εις Θσσαλονίκη , γέρων Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης και έσχατος προφήτης +2015 προείπε περί τούτου - ότι το πρώτο συλλείτουργο θα λάβει  χώρα εις Θεσσαλονίκη - και ο Μεγαλομάρτυς Δημήτριος θα δείξη μέγα θαύμα , προς στερέωση των Ορθοδόξων  , τουτέστιν φανερώνοντας ακέραιο το μυροβλύζον λείψανο του , εις δόξαν των Ορθοδόξων και καταισχύνη των Καθολικών , οίτινες το 1978 μετεκόμισαν "όστά" του Αγίου εις θεσσαλονίκη, λαμβάνοντας ώς  αντίδωρο τον μέγα σεισμό. 

   Ο πατριάρχης κ. Δημήτριος σε μήνυμα του προς τον Παπαν 30.11.84 - περιοδικό   ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 1.12.84 σελ. 5 -  κατακλείοντας μεταξύ των άλλων αναφέρει ....ότι η τελική κρίσις εφ όλων των ἐν τῷ Διαλόγω διεξαγόμενων  απόκειται μέν εις τα όργανα της Έκκλησίας, άλλα και είς αυτόν τον πιστόν λαόν του θεού. Ούτος με το άλανθαστον κριτήριον της ἑαυτοῦ πίστεως και την συνμαρτυρία της εαυτού συνειδήσεως άποδέχεται μέν  τα  θεαρέστως άποφασιζόμενα , απορρίπτει δε τα μη θεοπρεπώς κατασκευαζόμενα...

   Ας έχει κατά νου ο νύν επίσκοπος Βυζαντίου Βαρθολομαίος, την υποδοχή που επιφύλαξαν στον Πατριάρχη  Βεκκο και τον αυτοκράτορα Μιχαήλ. Η΄ Παλαιολόγο, οι Άγιορείτες πατέρες - ένωτικό Σύνοδου Λυών 1274 - μαρτυρησαντες υπερ της Ορθοδοξιας, καθώς και τις άτιμίες , που υπέστησαν από το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Κων/πολεως , οι ψηφίσαντες  την ένωση επίσκοποι - της Φερράρας  Φλωρεντίας 1438 -  κατά την επιστροφή τους στην Πόλη.