Στείλτε μας τα άρθρα σας στο info@troktico.com
Promitheas G : Όλα τα σκλαβωμένα μέρη του Γένους φωνάζουν, δεν είναι φαντάσματα. Είναι ματωμένες σελίδες της Ιστορίας μας, που περιμένουν να γραφτεί το τέλος τους με αξιοπρέπεια.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ «Η επιστροφή του Γένους, όταν η Ιστορία δεν τελειώνει, αλλά περιμένει…..»
Η Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό που ορίζεται από τη σημερινή της επικράτεια, η Ελλάδα είναι Μνήμη, είναι Πίστη, είναι Αποστολή. Και η Ιστορία του Ελληνισμού δεν ολοκληρώθηκε, απλώς σταμάτησε προσωρινά, περιμένοντας την ώρα της Δικαίωσης.
ΚΥΠΡΟΣ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Η Κύπρος δεν ήταν ποτέ "απλώς ένα νησί" ήταν πάντοτε Θερμοπύλη του Ελληνισμού στην Ανατολή.
Από την αρχαιότητα, στον Βυζαντινό Χριστιανισμό, στην Επανάσταση του 1821, μέχρι την ΕΟΚΑ και την τραγωδία του ’74, η Κύπρος πάλεψε μόνη, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι Ελλάδα. Και σήμερα, μέσα στις προκλήσεις της εποχής, φτάνει ξανά στο κατώφλι της επανένωσης. Η ώρα δεν είναι μακριά.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΕΙ ΣΤΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ: Όταν μιλάμε για επανένωση του Ελληνισμού, δεν αναφερόμαστε μόνο στην Κύπρο.
Υπάρχουν τόποι ιεροί και σκλαβωμένοι, τόποι ποτισμένοι με αίμα και δάκρυα, όπου ο χρόνος πάγωσε, αλλά η μνήμη καίει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ: «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι…..» Η Πόλη δεν είναι μια νοσταλγία, είναι το κέντρο του Ορθόδοξου Ελληνισμού, η καρδιά της Ρωμιοσύνης.
Η Αγιά Σοφιά δεν είναι μουσείο, ούτε τζαμί, είναι ο θρόνος του Χριστού στη γη της Ανατολής. Η πτώση του 1453 δεν ήταν τέλος, ήταν μαρτύριο, και το μαρτύριο ζητά Ανάσταση.
Μικρά Ασία, Ιωνία, Καππαδοκία, Αιολία, Λυκία, Χώματα ελληνικά για τρεις χιλιετίες, από τους Μικρασιάτες φιλοσόφους μέχρι τα σπίτια της Σμύρνης που κάηκαν το ’22.
Εκεί γεννήθηκε ο Όμηρος, εκεί ομιλούνταν ελληνικά πριν τη Ρώμη, πριν το Ισλάμ, πριν την Τουρκία.
Η Καταστροφή του 1922 ήταν σφαγή και ξεριζωμός. Τα κόκαλα των προγόνων μας είναι ακόμα εκεί, και ο Ελληνισμός ποτέ δεν παραιτήθηκε από την Ιωνία.
ΠΟΝΤΟΣ, το ματωμένο βουνό του Βυζαντίου: Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι λήξασα υπόθεση, είναι ένα ανοικτό εθνικό τραύμα, που μόνο η Αλήθεια και η Δικαίωση μπορούν να θεραπεύσουν. Ο Πόντος ήταν φάρος πολιτισμού, γράμματος και πίστης για αιώνες. Κι αν σήμερα φαίνεται μακρινός, ο πόνος και η φωνή των προγόνων μας φτάνουν ως εδώ.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, η άλλη μισή Ελλάδα: Ένα κομμάτι του κορμιού του Έθνους που ακόμα ζητά ένωση. Μετά τις θυσίες του 1940, την προδοσία των συμφωνιών και τον εκτοπισμό, ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου κρατά την ταυτότητα του σαν προσευχή, και σαν απαίτηση.
Η Δωδεκάνησος, η Ίμβρος, η Τένεδος – Τόποι Μαρτυρίου. Χώροι που "απελευθερώθηκαν" και μετά ξαναβυθίστηκαν στη σιωπή.
Ο ελληνικός πληθυσμός της Ίμβρου και της Τενέδου εκδιώχθηκε ύπουλα και συστηματικά. Αλλά η γη θυμάται, και είναι κοντά που η φωνή θα ξαναγεννηθεί.
ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ: Η επανένωση του Ελληνισμού δεν είναι απλώς γεωγραφική, είναι πνευματική και ιστορική πλήρωση. Όταν ο κόσμος βυθίζεται στην ανομία και την παρακμή, ο Ελληνισμός καλείται όχι να "επιβιώσει", αλλά να ηγηθεί, ως φως, ως φρουρός της Πίστης και της Αλήθειας.
Η Κύπρος, η Πόλη, ο Πόντος, η Μικρά Ασία, η Β. Ήπειρος, η Ίμβρος, δεν είναι “όνειρα χαμένα”. Είναι κεφάλαια μισογραμμένα που η Ιστορία θα απαιτήσει να ολοκληρωθούν.
ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΘΑ ΕΝΩΘΕΙ, ΜΕ ΠΟΝΟ Η ΜΕ ΘΑΥΜΑ. Ότι θυσιάστηκε, θα δικαιωθεί. Ότι σκλαβώθηκε, θα λυτρωθεί.
Και η Ελλάδα, όχι ως κράτος, αλλά ως αποστολή, θα σταθεί ξανά στα σύνορα της Μικράς Ασίας, στη σκιά της Αγίας Σοφίας, στις βουνοκορφές του Πόντου, στις ακτές της Κύπρου.
Γιατί η Μάνα δεν ξεχνά, και η Κόρη δεν εγκαταλείπεται, ο Ελληνισμός ενωμένος, όχι για εκδίκηση, αλλά για Ανάσταση. Για να δείξει στον κόσμο ότι δεν ζει μόνο από ψωμί ο άνθρωπος, αλλά κι από Μνήμη, Πίστη, και Τιμή.
Σ’ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕΣ :
Σ’ εσένα που ξέχασες την Ιωνία, που δεν άκουσες ξανά το κλάμα της Σμύρνης, που δεν προσευχήθηκες ποτέ για τα οστά των Ποντίων που λιώνουν στα βουνά του Καυκάσου, που δεν έψαξες ποτέ τι απέγιναν τα παιδιά της Βορείου Ηπείρου, που δεν άναψες κερί στην Παναγιά της Καντάρας, που δεν έμαθες τι έγινε στην Ίμβρο και στην Τένεδο…..
Η Σιωπή σου δεν είναι ουδετερότητα....... είναι συνενοχή. Ξέχασες, ή σου έμαθαν να ξεχάσεις. Σου είπαν ότι η Ιστορία είναι "περασμένα ξεχασμένα", ότι "ο κόσμος προχωράει". Ότι “δεν έχει νόημα να γυρίζουμε πίσω”.
Αλλά οι ήρωες δεν θυσιάστηκαν για να τους ξεχάσεις. Δεν κρεμάστηκαν στα δέντρα της Αμάσειας, δεν κάηκαν στα υπόγεια της Σμύρνης, δεν βασανίστηκαν στα μπουντρούμια του Αττίλα, για να πατήσεις skip στην Ιστορία τους.
Δεν ξεχνούμε γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα, οι πατρίδες αυτές δεν είναι φαντάσματα, είναι πληγές ανοιχτές, είναι τάφοι χωρίς σταυρό, είναι φωνές που ζητούν Ανάσταση.
Η ΛΗΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΟΧΗ: Το να ξεχάσεις, είναι σαν να τις σκότωσες δύο φορές. Και μην ξεχνάς, Ο Θεός είναι Δίκαιος, κάθε δάκρυ που χύθηκε, κάθε προσευχή μάνας, κάθε φωνή στρατιώτη που πέθανε φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα» γράφτηκε στο Βιβλίο του Ουρανού.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, Ο ΚΥΚΛΟΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΣΕ, ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ.
Σ’ εσένα που δεν ξέχασες, κράτα τη φλόγα, εσύ είσαι η συνέχεια, εσύ είσαι το καντήλι στη σκοτεινιά, εσύ είσαι η απόδειξη ότι το Γένος ακόμα ζει.
Κι όταν έρθει σύντομα η ώρα, εσύ θα θυμάσαι που πάνε οι δρόμοι, προς την Πόλη, προς την Σμύρνη, προς τον Πόντο, προς την Κύπρο. Όχι για να πάρεις εκδίκηση, αλλά για να κάνεις Δικαίωση, να ανάψεις το κερί που δεν άναψαν οι άλλοι.
Να σηκώσεις το λάβαρο εκεί που οι άλλοι είπαν "δεν αξίζει". Να φωνάξεις "ΠΑΡΟΝ", όταν οι άλλοι σιώπησαν. Γιατί η Γη των Προγόνων δεν σου ανήκει, σου την εμπιστεύτηκαν.
